Dwi isio trio hwn!

Sortio stwff Nain

Bedair blynedd bron ar ôl colli Nain dwi wedi bod yn mynd drwy’r cardiau, llythyrau ac ati oedd yn eiddo iddi a theulu Taid ac wedi dal y clwy hel achau yn y broses. Buom yn bodio drwy hen lyfr nodiadau ei Mham yng nghyfraith a chanfod yr englynion hyn a ysgrifennodd Hedd Wyn ym 1907 i’w ffrind a’i gymydog Bob (hen hen yncl i mi) a dreuliodd amser yn Seland Newydd :-

Ellis sydd am droi i holi -A oes hwyl

Yn New Zealand Bobby

Neu a oes gennyt ti 

Yna arian aneiri?

—

Heb balldod o’r pellder – I Gymru Wen

Gwna gamau iach dibryder

Rho fordaith tyrd ar fyrder

I Walia’n ôl yn filionêr.

A welwyd erioed “flog” mor foel

Mae gen i ddigon i ddweud ond dim egni i wneud! 😀

19

Erbyn hyn mae blwyddyn arall wedi pasio a finnau wedi syrfeifio pedair mlynedd ar bymtheg o’r M.E. *Pat i fi’n hunan ar fy nghefn*! Fel pob blwyddyn mae uchafbwyntiau ac is-bwyntiau wedi bod. Treuliais dalp go sylweddol ddechrau’r haf yn llenwi un o’r ffurflenni felltith ar gyfer y giwed filiening yna sy’n erlid pobl sal ac anabl, blwmin ATOS. Dwi wedi clywed pob math o straeon ofnadwy am bobl yn cael eu gadael ar y clwt ganddynt, heb geiniog i fyw arni, ond eto ddim hanner ffit i weithio. Er mawr sioc i mi, mi gefais ddyfarniad ffaffriol ganddynt, cymaint o sioc fel i mi gael relapse arall yn yr haf a dwi dal i ddioddef effaith hynny.

Dwi wedi cael  llawer o gysur yn ddiweddar yn darllen gwaith Richard Rohr, sylfaenydd Center for Action and Contemplation yn New Mexico, U.D.A. Mae yna rywbeth yn ei waith ef sy’n rhoi pwyslais ar “fod” yn hytrach na “gwneud” sy’n llesol i mi. Wedi’ cyfan, yn fodau dynol y cawsom ein creu, “human beings” nid “human doings.”

Nid yn ein mynd a’n dod mae’n gwerth

Ond yng ngwaed ei ddwyfol aberth.

A dweud y gwir dwi ddim yn iawn…

This illness is to fatigue what a nuclear bomb is to a match. It’s an absurd mischaracterization ~ Laura Hillenbrand

 

Ddoe pan o’n in dref, sgwrsio hefo rhywun. Holi am Mam, yna finne’n dweud ei bod yn altro. Yna sbio arna innau ac yn lle holi, jyst datgan “TI’N iawn”.

Ydw dwi ar fy nhraed o bryd i’w gilydd dyddiau yma yn lle bod yn styc yn gwely rownd ril. Ydi mae’r gadair olwyn drydan wedi ei gyrru yn ol i’r ganolfan a sgwter bach trydan yn gwneud y tro rwan ac mae’r 5 mlynedd dwetha wedi bod yn Frenin o’i gymharu ar 13eg flaenorol, ond tydw’i ddim yn IAWN er y byddwn i’n rhoi holl aur y byd i fod.

Ddudes i hyn? Naddo. Jyst ateb “yp and down”.

Be o’n i isho’i ddweud mewn gwirionedd oedd:
“Nachdw, dydwi ddim yn IAWN. Dwi’n yn gwybod be ydi IAWN. Dwi heb fod yn IAWN ers cyn cof!”
Ond wnes i ddim.
Cario mlaen hefo’n “yp and down” neu’n nhri fersiwn o “golew” – yr un joli, yr un so so a’r un diflas fydd hi.

Mae egni’n rhy brin i’w wastio’n ateb yn onest ac mae’n bwysig dal i wisgo’r masg.
Tydio ddim yn “neis” i ddweud y gwir nachdi?

Y Cwpwrdd

Roedd Nain yn arddangos ei llestri ffair
yn browd yn ei chwpwrdd cornel
Ond cuddio fy nhrysor wnaf i rhag y byd
fel pe bai ond ysbwriel.

Mae’n “Ab Fab” cael yr “all-clear” a churo cancr

O blith arlwy Nadoligaidd y BBC, un o’r rhaglenni sydd yn cael y sylw mwyaf ymlaen llaw yw Absolutely Fabulous. Fel un o gyfresi mwyaf poblogaidd ei dydd ac un sy’n parhau i gadw nifer o ddilynwyr ffyddlon, mae’r sylw’n ddigon naturiol. Dyma un o’m hoff sitcoms pan oeddwn yn iau ac rwy’n edrych ymlaen yn arw am ddau episod newydd dros yr ŵyl.

Mae mwy fyth o sylw eleni wrth gwrs oherwydd bod Jennifer Saunders, yr actores sy’n chwarae rhan Edina, ac awdur y gyfres, wedi dioddef cymaint gyda’i iechyd tros y ddwy flynedd diwethaf. Mae wedi bod drwy’r drin go iawn wrth ymdopi yn gyntaf a chancr y fron ac yna a chyfnod o iselder.  Un peth sy’n fy ngwneud ychydig yn anghyfforddus wrth ddarllen ei hanes, yw natur y pennawdau a’r iaith a ddefnyddir. Ceir pennawdau dramatig megis  “brwydr fuddugoliaethus ” a “curo cancr y fron”. Fel un sydd wedi gweld fy Mam yn gorfod delio a’r cancr hwn ar dri achlysur gwahanol dros y bymtheng mlynedd diwethaf, mae fy nghydymdeimlad llwyr â’i phrofiad ac rwy’n rhannu’n llwyr yn y dathlu ei bod wedi dod mor bell ac yn awr gymaint gwell. Ond fedrai ddim peidio ‘chwaith a theimlo fod yr hanes yn cael ei or-symleiddio ac efallai ychydig yn gamarweiniol. Mor gynnar â Mehefin 2010 roedd y Telegraph a’r Daily Mail yn datgan ei bod wedi cael yr “all-clear” fis ynghynt, a’r “frwydr wedi ei hennill”:

Ddim yn hen gant!

O ddeutu’r un pryd ag yr oedd Nain yn dathlu ei phenblwydd yn 95 fis diwethaf, roedd Woman’s Weekly hefyd yn dathlu ei ganmlwyddiant. Gan y gwyddwn y byddai Nain yn mwynhau gweld yr hen luniau ynddo, dyna a brynais iddi fel anrheg. Cawsom barti hyfryd yn y cartre’ gyda brechdannau a chacen. Agorodd ei chardiau. Er nad oedd yn cofio pan gyrhaeddom ei bod yn benblwydd arni, buan iawn y gwawriodd arni, yn enwedig wrth agor y llu o gardiau a gweld y rhif 95 ar y mwyafrif ohonynt. Roedd ei phleser yn amlwg, ond yna daeth yn amser agor anrhegion. Ers iddi gael y stroc fawr, felltigedig ddechrau 2009, nid yw Nain prin wedi gallu ynganu unrhyw eiriau. Wrth ddarllen ei gwefusau gallwn ddyfalu ychydig eiriau o bryd i’w gilydd, a bydd ambell i frawddeg fer ddealladwy yn dod allan weithiau, ond prin fel aur yw’r troeon hyn. Gallwch ddychmygu ein rhyfeddod felly pan agorodd ei anrheg gennyf,gweld y rhif 100 ar y clawr a datgan yn uchel a chlir:

CELWYDD!

Pan eglures iddi nes ymlaen mai cylchgrawn ydoedd ac nid cerdyn, roedd yn gwenu. Ond roedd yr ymateb yna yn ddibris ac yn dangos i ni, er gwaetha ei holl anhawsterau, mor finiog oedd yr hen ymennydd a’i deallusrwydd.

Ar ddydd ei phenblwydd, diolch i Woman’s Weekly  Nain, cawsom ninnau anrheg – atgof arall melys fydd yn dod â gwên i ni, ac yn para byth.

Helo Kitty!

Dwi ‘di mwynhau’n hun drwydda draw heddiw.

‘Dio ddiawch o bwys genai os byddai fel brechdan fory,neu hyd yn oed am ddyddiau. Dwi wedi cael fy nymuniad Nadolig – ymweld hefo Nain, yn y cartre’ Nyrsio. Ac roedd hi wrth ei bodd i’m gweld gan nad oeddwn wedi gallu mynd yno ers bron i fis oherwydd y “relapse” gydol Rhagfyr.

Roedd y presant yn plesio hefyd.

Fe welsom eitem anrhegion Nadolig ar “Wedi 3”, ac un o blith yr eitemau oedd rhywbeth o’r gyfres “Hello Kitty”. Gan mai Kitty yw enw Nain, a gan fod cael presant addas iddi’n beth mor anodd , gan nad yw’n cael bwyta melysion, bisgedi ayyb ers iddi gael y stroc, dyma feddwl y byddai’n hwyl cael rhywbeth o’r fath. Wedi chwilota arlein, dyma ddod o hyd i glustog fflyffi pinc siap calon, a thywel pinc moethus “velour”. Fe welodd yr ochr ddoniol i’r dewis o anrhreg yn syth, ac roedd ei wyneb hi a’r wraig oedd yn eistedd agosaf ati yn bictiwr.

Cafodd Mam a finnau ginio hyfryd wedyn yn y Ty Siocled ym Mhentrefoelas – cawl ffacbys a bacwn. Mae’n hyfryd o le hefo prydau bach sydyn syml blasus i ginio, cacenni da, y coffi gorau yn y byd ac hefyd dewis helaeth o siocledi arbennig wedi eu gwneud a llaw, ynghyd a dewis da o anrhegion o bob math hefyd.

Diwrnod da, diolch i Dduw! Neu hanner diwrnod ddylwn ddweud – amser nap go hir rwan 🙂

Y Siwpyrbowl

Tybed a fydd S4C yn darlledu’n fyw o’r “digwyddiad” * hwn y penwythnos yma? 😉

Mi wnâi newid o rygbi!

Ond pwy tybed fyddai’n deall rheolau’r gem anghyfarwydd hon? Y “pêl-droed” lle nad oes prin yr un droed yn cyffwrdd y bêl ac yn debycach i rygbi mewn sawl ffordd. Y pêl-droed sy’n terfynnu gyda’r sbloet fawr flynyddol ddechrau Chwefror – y Superbowl, neu fel y dywedodd un trydarwr o Sais y ‘llynedd wrth astudio ei Radio Times: “When is this Superb Owl going to appear?”

Saith mlynedd yn ôl doeddwn innau ‘chwaith yn deall dim am y gem hon, nes i’m mab brynu’r gem Madden ar gyfer ei Blaystation. Roedd hi mor ddyrys fel y bu’n rhaid i’r ddau ohonom fynd ar y we a gwglo am wybodaeth i geisio deall rhywbeth am y gamp. Daeth canfyddiad cyntaf yr injan chwilio a ni i wefan nfl.com a dyna ddechrau’r chwiw wirion yma. Daeth fy mab Gwi yn ffan o’r Miami Dolphins a dywedodd y dylwn innau ddewis tîm.

“Mi gefnogai’r Dolphins hefyd” medde finnau.

“Na, mae’n rhaid ti gael dy dîm dy hun” oedd ei ateb pendant.

Wel, doedd gena’i ddim syniad pwy i’w ddewis, na pwy oedd chwarter y deuddeg tîm ar hugain sy’n chwarae yn y gynghrair. Ond roeddwn wedi clywed am y Dallas Cowboys a’r Denver Broncos a gan fy mod yn fwy o ffan o Dynasty yn yr 80au ac wedi bod mewn cariad hefo Jeff Colby yn f’arddegau cynnar, fe ddewisiais y Broncos. Ychydig a wyddwn i gymaint fyddai’r byg yn cydio, ac y byddwn y flwyddyn ganlynol yn cael fy apwyntio’n gymedrolwr ar wefan swyddogol y Denver Broncos. Fe gydiodd y clwy pêl-droed ffantasi ‘ma go iawn hefyd ac wedi blwyddyn digon cyffredin i ddechrau, mi ges afael ar bethau wedyn gan ennill aml i bencampwriaeth. Mae un creadur a gurais yn 2007 yn parhau i lyfu ei ddoluriau. Meddyliwch am y peth – merch o Gymru oedd yn gwybod prin ddim am y gem nes 2004 yn curo gwr o Golorado, cefnogwr gydol-oes a pherchen tocyn tymor “club level” (y tocynnau posh, miloedd y flwyddyn) yn y ffeinal!

Un gystadleuol fues i erioed a dim yn rhoi mwy o bleser i mi na chael y llaw uchaf ar y hogiau! 🙂 Ond a bod yn deg, mae’r bobl dw i wedi dod ar eu traws wedi bod yn hynod groesawgar a chyfeillgar hefyd a hen bobl go iawn ydi pobl Colorado yn y bon. Bobl mynydd. Gewch chi ddim gwell! A dw i mor falch mai Denver ddewisiais i ag nid Dallas. Mae clywed y cyfryngau yn canu clodydd ac eilun-addoli’r Cowbois neu “America’s team” yn ddigon a chodi cyfog ar unrhyw un. Atoffa rhywun gryn dipyn o fel mae LLoegr yn cael cymaint mwy o sylw ar draul Cymru fach. Dyna pam mae’n debyg dwi’n teimlo mor gartrefol fel cefnogwr yr oren a’r glas.

(* Y “digwyddiad” y cyfeirir ato yw cyfres o ffeinals ffantasi ffwtbol)